Zoutvergiftiging bij honden

Het is volop winter en de wegen zijn mooi schoon. Maar dat heeft ook zo zijn consequenties. Op de wegen ligt volop zout. De honden nemen dit onder de poten mee naar huis. En als dat niet goed schoon gemaakt wordt, is de kans groot dat ze het binnen krijgen als ze aan hun poten likken. Zoutvergiftiging bij honden is een reëel risico. Om het risico nog maar eens goed te onderstrepen, hieronder een waargebeurd verhaal.

“Het spijt mij erg om jullie te moeten vertellen dat Storm gisternacht is overleden aan de gevolgen van een zoutvergiftiging. Dinsdagochtend kwam ik beneden en reageerde hij vreemd. Hij was erg onrustig en toen ik hem naar buiten liep werd dat niet minder. Hij had niet gebraakt, maar de nacht daarvoor wel. Die dag was echter een heerlijke dag met een lange wandeling en we hebben verder niets meer gemerkt. Die ochtend begon hij te piepen en ging hij buiten op een plek liggen waar hij anders nooit lag. Ik heb de dierenarts gebeld en we zijn er gelijk naar toe gegaan. Die dacht aan iets met zijn maag/blaas. Hij plaste niet, ook niet toen ik nog even met hem door de tuin wandelde. De arts heeft hem iets voor zijn maag gegeven en toen zijn we weer een klein stukje gaan wandelen maar hij plaste nog steeds niet. Hij had wel gewone ontlasting, maar tilde verder niet eens zijn poot op. We zijn naar huis gegaan en met de dierenarts afgesproken dat er voor 12 uur een verbetering moest optreden. Je zag gewoon dat hij erg ongemakkelijk was. Die verbetering trad niet op en we zijn om half een naar het Medisch Centrum Amsterdam gereden. Daar hebben ze een echo van zijn buik gemaakt maar daar was niets op te vinden. Hij leek echter steeds meer ongecoördineerd te worden. Moeilijker lopen, etc. Gesprek met een internist en de mogelijkheid van een vergiftiging of een hersentumor besproken. Besloten bloed af te nemen. Daar kwam een heel hoog zoutgehalte uit. Dit bleek regelmatig voor te komen bij deze weersomstandigheden; ik had er nog nooit van gehoord. Bij honden kan dat echter gebeuren door aflikken poten, misschien een hap pekel of zo iets). Er werd gelijk gewaarschuwd dat dit fataal kon zijn, maar wij geloofden daar natuurlijk niets van. Een sterke jonge Storm gebeurd dat niet. We hebben daar achtergelaten en er werd supergoed voor hem gezorgd. We hadden er veel vertrouwen in om hem de volgende ochtend weer op te halen. Hij kreeg een infuus om zijn vochtgehalte op peil te brengen. Zijn gedrag werd veroorzaakt doordat het zout eigenlijk ook zijn hersenen uitdroogde. Hij moest langzaam weer op peil komen omdat anders zijn hersenen weer te veel vocht zouden krijgen. De volgende ochtend waren ze echter niet tevreden over hem en ook in de middag niet. Hij bleef veel spugen. In de avond ontwikkelde hij hartritmestoornissen en uiteindelijk is hij woensdag op donderdag om 2.15 uur ’s nachts overleden. Wij zijn er direct naar toe gegaan en hebben nog bijna 2 uur bij hem gezeten en hem vastgehouden. Dat was mooi maar ook erg verdrietig. Ik vind het nog moeilijk om erover te praten vandaar deze mail. Storm was een hond van slechts 4 jaar oud.”

De hoeveelheid zout die een hond fataal kan worden ligt tussen 1,9 en 3,7 gram zout per kg hond, de klachten kunnen tot 72 uur na inname beginnen op te treden, de meest voorkomende klachten zijn braken en/of diarree, maar neurologische klachten kunnen ook optreden. Dit wordt veroorzaakt door uitdroging van de hersenen. Het lichaam probeert dan door het aanmaken/mobiliseren van bepaalde stoffen om toch vocht vast te houden in de weefsels, waardoor het toedienen van vloeistof (om het zout uit te spoelen en de uitdroging op te heffen) ook met de nodige voorzichtigheid moet gebeuren, anders kan er zwelling van de hersenen optreden en dit kan ook fataal worden. Norit heeft geen zin, want zout bindt niet aan Norit. In dit geval was pekel aan de poten de boosdoener, maar ook de (bekende) tip om je hond te laten braken door hem zout te geven kan dus fataal aflopen! Een extra reden dus om de pootjes goed af te spoelen na de wandeling”

Bron: www.pupplace.net