[vc_row css=”.vc_custom_1490017683305{padding-bottom: 25px !important;}” show_bump=”true”][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1490017590658{padding-top: 36px !important;}”]Als voorbeeld wordt trekken aan de lijn gebruikt. Maar dit is natuurlijk door te voeren in al het gedrag en alle trainingen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row show_bump=”true”][vc_column][vc_column_text]De wereld van vandaag is snel, heel snel. We staan constant in contact met elkaar. En als we iemand app sturen maar niet binnen enkele ogenblikken antwoord krijgen, duurt het al te lang. We optimaliseren ons leven zodat we zoveel mogelijk kunnen genieten. Maar waar genieten we eigenlijk van? Dat we de kachel alvast aan kunnen zetten wanneer we naar huis rijden? Dat we niet meer de pont pakken, maar in de file op de brug gaan staan? We elkaar niet meer hoeven te spreken? We delen alles in dat we zo efficiënt (en zo snel) mogelijk alles gedaan krijgen, zodat we weer kunnen gaan genieten. Maar uh, waar gingen we ook al weer van genieten?
Ik zie dit ook terug komen bij het trainen van honden. Hoe sneller de oplossing werkt, hoe beter het is. Want we kunnen meer genieten van de wandeling als de hond niet zo trekt, toch? Maar gaat het alleen om wat wij willen? Wat handig is voor ons? En wat vindt de hond er van? Is die net zo blij?
Om het voorbeeld te nemen van het trekken aan de lijn. De quick fix kan het aanbrengen van een touwtje hoog in de nek zijn, net achter de oren. Als de hond nog pech heeft, zit daar ook geen stop op en is het een echte wurglus. Wonderbaarlijk luistert de hond perfect en loopt eigenlijk bijna meteen netjes mee, desnoods gecorrigeerd met een ruk aan de lijn. Maar wat heeft de hond nu eigenlijk geleerd? En is hij blij met deze nieuwe techniek? Wat je vaak bij deze honden ziet, is dat ze zich inhouden omdat ze de lus onplezierig vinden en ook geen correctie willen krijgen. Ze laten dus “gewenst gedrag” zien. Ondertussen zijn ze niet blij en als ze zouden mogen kiezen, kozen ze iets anders.
Dan komen we meteen bij die keuze. Wat nu als je de keus van de hond kan ombuigen en de hond zelf gaat kiezen om niet te trekken? Zal de hond hier niet blij van worden? En wat als er geen lijn meer is (dus geen controle door de eigenaar)? Door de hond te leren een andere keus te maken, leer je de hond om die keus ook te maken wanneer de lijn er vanaf is. Dat is anders wanneer de hond onderdrukt wordt door een lus hoog in de nek. Als die lus er vanaf gaat, zal de hond de eigen keus (die nog niet verandert is) gaan uitvoeren.
Het gemak dient de mens. is ons spreekwoord. Vaak zorgen we er voor dat we ongemakken zo ombuigen dat het voor ons makkelijk en leefbaar wordt. Maar is een hond niet een dier die zelf ook nadenkt en keuzes maakt? Is het niet een levend iets wat niet zomaar te kneden is naar wat wij willen? Het mooie van de eigen keus is, is dat wanneer je ergens voor kiest, je dit met plezier doet. Ook als je niet weet dat je eigenlijk geen keus had. Als je een hond dus op een plaats brengt waardoor deze een keus maakt die jij van te voren hebt bedacht, is de hond blij en ben jij zelf ook blij.
Ja, het klopt. Als je de keus van de hond wil veranderen, gaat dat tijd kosten. Heel veel tijd. Het is niet zo makkelijk als de quick fix. Maar de hond zal daar een stuk blijer van worden. En is dat niet wat het allerbelangrijkst is?[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row css=”.vc_custom_1490015020787{padding-top: 36px !important;}” show_bump=”true”][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]
Blije hond aan halsband
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]
Gedrukte hond aan slip (met illusion collar om de slip hoog in de nek te houden)
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
