Van de hond
In september 2012 ben ik op pad gegaan bij het helpen van een probleem in Rotterdam. Een Dogo Canario met een hele waslijst aan problemen:
– reageren op passerende fietsen
– reageren op kleine blaffende hondjes
– reageren op de hond van de buren in de achtertuin
– pakken van de husky, een van de andere honden in huis
– altijd maar onrustig zijn en blijven
– gevecht met de andere honden als bezoek binnen komt
Dat is een aardige lijst als je te maken hebt met een hond van 50 kilo en van een jaar oud.
Om te zien hoe de onderlinge verhouding is tussen de eigenaresse en de hond, gaan we eerst op pad om te zien hoe de hond op straat reageert.
Als snel blijkt dat de hond niets laat zien van het oude gedrag. Twintig fietsers kunnen voorbij komen zonder dat de hond ook maar enig aandacht geeft. En kleine hondjes laat hij ongemoeid. Zelfs als we mensen bereid vinden om te helpen (de grote en de uitstraling van de dog doen veel mensen snel doorlopen) en we langs deze hondjes lopen. Een van de hondjes doet nog erg zijn best en blaft naar de dog. Geen reactie.
De eigenaresse is heel erg ontspannen en dat is duidelijk te zien. Bij navraag blijkt dat ze dit normaal gesproken niet zo is. Als ze de straat op gaat, neemt ze altijd een stuk spanning mee. Deze spanning zorgt er voor dat de hond zijn eigen gang gaat. Wat me namelijk opviel bij de kleine hondjes, is dat als hij aan de buiten kant loopt (een persoon tussen hem en de kleine hondjes) dat er niets aan de hand is. Maar als er niemand tussen loopt, dat hij dan een ontwijkende bocht maakt. Hij duwt tegen de benen aan. Ook zijn houding gaf aan dat hij de hondjes niet leuk vond en daar van weg wilde gaan in plaats van de aanval in te zetten. Door de hond te beschermen, gaat deze juist niet in de aanval of vervelend doen.
Tijd om een mentale training te doen bij de eigenaresse. In de tijd dat de honden thuis zijn gebracht, ben ik op zoek gegaan naar mensen van de straat die mee wilden helpen. Met dit groepje mensen ben ik de mentale druk gaan opvoeren. De oefening was om juist rustig te blijven, het overzicht niet te verliezen en zo de controle over je emotie te kunnen behouden. Of met andere woorden, mentaal sterk worden. En dat heeft deze hond nu juist nodig.
De manier om rustig en mentaal sterk te blijven hebben we doorgetrokken in het huis en ook in de tuin. Vaak was het doorbreken van de spanningsboog voldoende om een schermutseling af te wenden. Door de veranderde eigenaresse en doordat de honden met een paar simpele handelingen meer tot rust bleven, was het apart zetten niet eens meer nodig. Na het opbreken gingen ze gewoon verder hun eigen gang.
Ik heb vertrouwen er in dat het goed gaat komen. Naast de trainingen die ze moeten gaan doen, zijn nog een drietal trainingen afgesproken. Deze drie trainingen zijn zonder hond en in juist in de stad om te werken aan de mentale sterkte.
