De natuur heeft altijd gelijk
Ik loop met Pepper op een veld met genoeg uitzicht rondom. Dit veld is ideaal in deze periode want Pepper is loops en zo zijn alle honden al van verre te zien.
Zo ook deze keer. Een man met twee weimaraners komt mijn kant op. Ik haal Pepper mijn kant op voordat ze de weimaraners in zicht krijgt. Zo kan ik haar rustig aanlijnen en voorkom ik ongelukjes.
Al snel krijgen de weimaraners Pepper in de gaten en rennen onze kant op. Het zijn sociale honden, een reu en een teef. En vinden het leuk om Pepper te ontmoeten. Misschien wel iets TE leuk.
De eigenaar is er ondertussen bij gekomen. Met pepper aan de lijn geef ik aan dat Pepper loops is. “Oh dat maakt niet uit”, krijg ik te horen, “hij is geholpen en weet niet eens meer hoe het moet”. Right. Ik zie andere signalen in de hond en hoewel hij misschien geholpen is, wil ik niet dat het gebeurt. Het in de gaten houden loont. De reu wil er boven op gaan. Gecastreerd of niet, Pepper is niet te weerstaan.
Voor mij is het een bevestiging dat voortplanting een sterke drang geeft bij honden en dat de lichaamstaal van honden niet liegt.
Heel herkenbaar Arvid ! Dit kwam ik ook regelmatig tegen in de roedel, “geholpen” of niet, de drang tot voortplanting blijft een oer instinct voor honden. Het is hier nu ook een vaste regel dat loopse teven niet in de opvang kunnen verblijven omdat alle reuen, ongeacht hun lichamelijke en sexuele status, de drang houden om de loopse teef te claimen waardoor er altijd spanningen ontstaan over de onderlinge verstandhoudingen.