En de valkuil
We doen het de hele dag, kijken. De ogen worden vaak als meest waardevol gevonden van onze zintuigen en dat is niet zo verwonderlijk. Ons vermogen om te zien, geeft ons vele voordelen. Je weet waar je heen gaat, valt niet over iets op de grond, je kan gevaar zien aankomen en we kunnen erdoor beter communiceren. Honden doen niets anders met hun ogen. En daar ligt de kracht van het kijken dan ook in. Maar meteen kan dit ook een valkuil zijn.
Laatst was ik tijdens een sessie bezig met een hond die heftig kon reageren op mensen en dan voornamelijk mannen. Tijdens deze sessie was er een man en die kon zijn blik niet loslaten van de hond. Een logische reactie, want we willen altijd zien waar het gevaar vandaan komt. Maar onbewust raakten de twee in een vicieuze cirkel.
Bij honden heeft aankijken meerdere betekenissen. Het kan zijn dat ze iets van je willen, het kan zijn dat je een hond met kijken “uitnodigt” om te komen en het kan ook een confrontatie betekenen. Wat bijna iedereen wel geleerd heeft dat een hond weg moet kijken wanneer je deze aankijkt, heeft NIETS te maken met dominantie of het laten zien wie de baas is. Eigenlijk is de hond heel sociaal en geeft aan geen conflict situatie aan te willen gaan. Maar ook een onzekere/bange hond kijkt waar het gevaar vandaan komt. En vandaar de vicieuze cirkel. De man kijkt de hond aan omdat hij bang is van de hond, de hond kijkt de man aan omdat dit ook wederzijds is.
Omdat een hond nog leeft met primaire instincten en een onzekere hond niet meer helder kan nadenken, kunnen we deze helpen door deze niet aan te kijken. Daarmee geef je aan dat je geen bedreiging vormt en kan de hond ontspannen. Het is vrij simpel en soms moet je even dat kleine beetje vertrouwen hebben dat de hond je niets zal doen. Je zal zien dat het beloond wordt met een hond die rustig wordt en weer iets anders gaat doen.
