De twee honden van gisteren hebben inmiddels een behoorlijke rugzak mee gekregen. Beide honden kunnen worden omschreven als extreem onzeker. Vanuit deze onzekerheid hebben ze geleerd om uit te vallen. Als een hond zich onzeker en daardoor niet veilig voelt, zullen ze een situatie proberen te creëren waarin ze weer de veiligheid terug kunnen krijgen. In eerste instantie zal de hond laten zien dat ze iets niet fijn vinden. Je kan dit zien doordat de hond in de lucht likt, gaapt, weg kijkt of bijvoorbeeld smakt. Als “het gevaar” dan niet weg gaat en de hond blijft in de situatie waar hij niet uit kan, zal deze met een sterker communicatie signaal gaan komen. Grommen en lip optrekken bijvoorbeeld. Als dit ook geen verbetering geeft, zullen ze nog verder opschalen en uiteindelijk het bijten inzetten om te krijgen wat ze willen (rust en ruimte). Dit bijten zorgt eigenlijk altijd wel voor resultaat. De honden van gisteren vertoonde allebei ditzelfde geleerde gedrag.
De stafford mix was inmiddels al meerdere keren geplaatst, maar uiteindelijk weer terug gebracht omdat het niet ging. Wat ik hoorde van de verhalen, klopte er iets niet bij de laatste eigenaar. Het was de perfecte hond, maar toch ging het fout. Ik heb, in overleg met het asiel en de laatste eigenaar had ook aangegeven dat het mogelijk was, hem gebeld. Mij werd duidelijk dat dit wel een eigenaar is die goed is voor de hond, maar gewoon niet wist hoe hij om moet gaan met onzekerheid. Als je een onzekere hond weer goed wil krijgen, is het nodig om stapsgewijs alle “enge” dingen gaat opzoeken en gaat werken aan een oplossing. Als je dit niet doet, zal er nauwelijks tot geen verbetering plaats vinden. De man dacht dat met veel geduld en rust hij er wel kon komen. Deze hond heeft alleen meer nodig. Wat ook niet meeholp, is dat de omgeving hem niet ondersteunde in zijn besluit met deze hond. En dat is wel jammer, want de mensen om je heen kunnen je gedachten aardig in de war sturen. De man gaat nadenken of deze hond, onder begeleiding, weer bij hem geplaatst kan worden.
De rottweiler was een beetje van hetzelfde kaliber. Met acht maanden was deze hond uit een auto gegooid. Wat er in het verleden heeft afgespeeld, is niet bekend, maar het zal niet goed zijn geweest. Deze hond reageert ZEER heftig op handen. Als je alleen maar een beetje beweegt, zet hij een aanval in. Hij heeft totaal geen vertrouwen meer in de mens en heeft geleerd dat hij rust krijgt door de aanval in te zetten. Ik ben met hem bezig geweest door te laten zien dat ik niet bang ben. Aan de andere kant beloonde ik hem voor rustig gedrag met iets lekkers. In 10 minuten kon ik gewoon bewegen en m’n handen tot vlak bij zijn bek krijgen zonder dat hij daar negatief op reageerde. Deze hond moet gewoon weer vertrouwen krijgen in de mens. Wat ik bij hem dan ook zag, is dat hij af en toe een lief puppy gezicht (hond is inmiddels een paar jaar oud) trok. Er zit zeker een leuke hond onder al die drama. Het is aan ons mensen om dat weer in hem boven te halen.
