Maar hoe train je dan een hond? Een vraag die me veel gesteld wordt. Er zijn vele manieren om een hond te trainen. Eén van de methodes die ik het liefst gebruik, is dat een hond zelf na moet denken. Alleen als je een hond zomaar een opdracht geeft die deze niet kent, zal het erg lang duren voordat je het gewenste resultaat krijgt. Dus help ik de hond een beetje. Ik noem het de doodlopende straat.
Een doodlopende straat heeft 1 groot voordeel, je komt er altijd uit. Ik zet een hond daarom in een “doodlopende straat” neer en laat deze dan nadenken om zelf de uitgang te vinden. Wat je dus eigenlijk doet, is de hond helpen een keus te maken. Een keus die eigenlijk geen keus is. En hier komt het leuke. Als een hond denkt zelf iets te kiezen, wordt een hond hier over het algemeen blij van als dit hem ook wat oplevert. Voor de hond is de gemaakte keus een daadwerkelijk zelf gemaakte keus. Hij zal deze keus later dan ook sneller maken zonder dat je hem daarbij hoeft te helpen.
De doodlopende straat is totaal anders dan de quick fix (zie ook het blog over de quick fix). De doodlopende straat vergt geduld en aanpassingsvermogen van de eigenaar. Je gaat samen met je hond werken aan een oplossing waarbij je je hond begeleid. Je gaat de samenwerking aan met je hond. Het duurt langer dan de quick fix. Maar je zal zien dat het je band versterkt en dat je hond gewoon hond kan blijven.
Maar ik kan me voorstellen dat je je dan afvraagt hoe dan. Ik zal het uitleggen met een oefening. Je hond kent nog niet het commando los, maar je wil dit wel graag aanleren. In huis geef je hem nu bijvoorbeeld een speeltje. Nadat je het speeltje hebt gegeven, pak je een super lekkere snack. Dit houdt je voor zijn neus. Als het lekkers lekker genoeg is, is dat belangrijker dan het speeltje vast houden. Hij zal het speeltje los laten (uitspuwen) om het lekkers te kunnen aanpakken.
Je ziet hier meteen een aantal dingen terug komen. De doodlopende straat is het huis. Als je dit ergens in een weiland doet, kan het zijn dat hij er gewoon vandoor gaat, waardoor de oefening lastiger wordt. Ook zijn er in huis minder prikkels zodat je beter en gerichter kan trainen. De uitgang van de doodlopende straat is in dit geval het lekkers aanbieden. De keus die de hond zelf maakt, is het loslaten van het speeltje om het lekkers te pakken. Natuurlijk wel door ons een handje geholpen. Gelukkig denkt een hond niet op die manier en heeft hij voor zijn besef zelf de keus gemaakt.
Ander gedrag aanleren bij probleem gedrag kan vaak met diezelfde doodlopende straat. Alleen zal het afhankelijk zijn van de situatie en het probleem wat de doodlopende straat wordt en wat de uitgang. Maar als het je lukt om deze doodlopende straat in te zetten, leer je je hond zelf keuzes te maken. Je bent aan het samenwerken met je hond.
